Ως απάντηση στην καταστροφή, διάφοροι διεθνείς οργανισμοί και εμπορικά σήματα, όπως η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) και η Συμφωνία για την Πυρασφάλεια και την Ασφάλεια Κτιρίων στο Μπαγκλαντές, ιδρύθηκαν για την αντιμετώπιση συστημικών ζητημάτων στην κλωστοϋφαντουργία καθώς και για να διασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι τα δικαιώματα έγιναν σεβαστά και οι συνθήκες εργασίας βελτιώθηκαν [1].
Οι ιδιοκτήτες εργοστασίων διαμαρτύρονται ότι αφενός οι μάρκες θέλουν οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων να επενδύσουν σε αναβαθμίσεις ασφάλειας και αφετέρου εξακολουθούν να πιέζουν για χαμηλότερες τιμές [2]. Τα τελευταία χρόνια ο κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί κατά 51 τοις εκατό, αλλά αυτό εξακολουθεί να μην αρκεί για τους εργάτες ενδυμάτων να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες [3].
Η βιομηχανία της γρήγορης μόδας εξακολουθεί να είναι μια αλυσίδα ανθρώπινης δυστυχίας και χρειάζεται ακόμη επειγόντως περισσότερη αλλαγή. Σύμφωνα με τη ΔΟΕ, εξακολουθούν να υπάρχουν κακές συνθήκες εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των χαμηλών μισθών, των πολλών ωρών εργασίας, των ανεπαρκών μέτρων ασφαλείας και της βίας λόγω φύλου. [4].
Πολιτικά, έχει σημειωθεί πρόοδος με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρουσιάζει πρόταση Οδηγίας σχετικά με τη Δέουσα Επιμέλεια για την Εταιρική Βιωσιμότητα στις 23 Φεβρουαρίου 2022 για να καταστήσει τις εταιρείες υπεύθυνες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό θα επηρεάσει εταιρείες που εδρεύουν στην ΕΕ ή πωλούν τα προϊόντα τους στην ΕΕ. Η πρόταση αποσκοπεί στη δημιουργία ευθύνης για τη συμμόρφωση με τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού και απαιτεί από τις εταιρείες να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις δέουσας επιμέλειας για την προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος [5].
Το ίδιο το Μπαγκλαντές πρέπει επίσης να αναλάβει δράση. Η ΔΟΕ κάλεσε την κυβέρνηση να αναθεωρήσει την εθνική εργατική νομοθεσία για να άρει τα εμπόδια στην εγγραφή στα συνδικάτα και να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τη συνδικαλιστική δραστηριότητα και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, που επί του παρόντος δεν υφίστανται [6].
Συμπερασματικά, η τραγωδία της Rana Plaza χρησίμευσε ως αφύπνιση για την κλωστοϋφαντουργία, και ενώ έχει σημειωθεί πρόοδος την τελευταία δεκαετία, υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει για να διασφαλιστεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ότι όλοι οι εργαζόμενοι στην κλωστοϋφαντουργία είναι σε θέση να εργάζονται σε ασφαλείς και δίκαιες συνθήκες.
Είναι ζωτικής σημασίας οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς οργανισμοί και οι επωνυμίες να συνεργαστούν για να οικοδομήσουν μια πιο δίκαιη κλωστοϋφαντουργία για όλους τους εργαζόμενους.
